cytoza

W środowisku naukowym mianem cytozy niektórzy z dezaprobatą określają dążenie pewnych przedstawicieli tego środowiska do osiągnięcia jak najwyższego współczynnika cytowań, który miałby być jednym z ważniejszych kryteriów decydujących o pozycji zawodowej naukowca i randze jego pracy. Z cytozą wiążą się pewnie praktyki i sposoby postępowania (oceniane zwykle jako nieuczciwe), np. pisanie tylko takich tekstów, które mają sznasę być jak najczęściej cytowane, cytowanie przede wszystkim tych naukowców, którzy także nas cytują itp.

Już tylko lektura tytułów rozdziałów podpowiada, że poruszana tematyka nie jest tylko prostą promocją nauki i upowszechniania wiedzy, ale jest to zupełnie nowa koncepcja edukacyjna, jaka kiełkuje na uniwersytetach w tle chorobowych niedomagań na impaktozy, punktozy i cytozy. (Źródło).

Cieszę się, że w dzisiejszych czasach zdominowanych przez grantozę, punktozę i cytozę zechcieli Państwo wziąć udział w naszej skromnej konferencji. ([zasł., wypowiedź konferencyjna, Kraków, wrzesień 2016]).

Ja jednak dodałbym jeszcze trzecią [chorobę]: cytozę. Objawia się ona tym, że z jednej strony zmusza się naukowców do wykazywania się dorobkiem m.in. poprzez ilość cytowań, a z drugiej strony, niekiedy (wcale nie znaczy to "rzadko"), nawet prace zawierające ważne wyniki, nie są cytowane w literaturze tematu. (Źródło).