fitować

1. pot. «pasować, być dopasowanym»
2. pot. mat. «dopasowywać»

czas. ndk, fituje, fitował, fitowany; schemat składniowy: w zn. 1.: {coś} fituje {z czymś}, {coś} fituje {do czegoś}, {coś} fituje {na kogoś}, w zn. 2.: {ktoś} fituje {coś}

w zn. 1.: Będzie to dobrze fitować z tymi butami, które podałem w pierwszym poście? (www.menshealth.pl).

Moim zdaniem koszula do szerokiego zastosowania – będzie fitować do codziennych looków, jak i do eleganckich wieczorowych wypadów (www.polskistreetwear.pl).

Dokąd sięgają wasze spodnie? Bo nieźle fituje na mnie jeden rozmiar, ale jest on dla osób wyższych, przez co pas kończy się na wysokości pępka i myślałem o przeróbce pod szelki (forum.butwbutonierce.pl).

w zn. 2: Fitowana funkcja musi zwracać wartości rzeczywiste (users.uj.edu.pl).

Jest to bardzo popularne narzędzie inżynierskie, służące głównie do tworzenia wykresów, ale radzi sobie ono również z liniowym i nieliniowym fitowaniem funkcji do danych eksperymentalnych (www.mif.pg.gda.pl).

<od ang. fit ‘pasować’>

Hasło udostępnione na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska